In het ND van vrijdag 16 september staat het bericht:

Verstandelijk gehandicapten zijn bezuinigingen zat

door onze redacteur Petra Noordhuis

Mensen met een verstandelijke handicap worden keer op keer getroffen door bezuinigingen. Het Fonds verstandelijk gehandicapten en het Platform VG voeren daarom actie. ,,Werknemers kunnen staken, wij hebben geen dwangmiddel.''

DEN HAAG - ,,Een collecte voor verstandelijk gehandicapten? Daar is toch alles al voor geregeld?'' Het Fonds verstandelijk gehandicapten, dat geld inzamelt voor initiatieven die bijdragen aan de kwaliteit van leven van verstandelijk gehandicapten, krijgt het vaak te horen aan de deur. In werkelijkheid gaan mensen met een verstandelijke handicap er financieel steeds verder op achteruit.

Het Fonds verstandelijk gehandicapten voert daarom actie met het Platform VG, een koepel van veertien belangenbehartigende organisaties - waaronder bijvoorbeeld PhiladelphiaSupport en dit Koningskind. Het fonds en het platform hebben gisteren in Den Haag een manifest aangeboden aan Pauline Smeets, de voorzitter van de vaste Kamercommissie voor Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Bij de bijeenkomst waren nog dertien andere Tweede Kamerleden aanwezig.
Het manifest, dat ondertekend kan worden via de website www.onderteken.nu, bepleit volwaardig burgerschap voor mensen met een verstandelijke handicap. De website blijft open tot de behandeling van de begroting in de Tweede Kamer in november.
In het manifest is ook een toptien opgenomen van problemen waarmee verstandelijk gehandicapten in Nederland te maken hebben. Bestaande regelingen voor mensen met een verstandelijke handicap, zoals ondersteunende begeleiding en 'het rugzakje', dreigen te verdwijnen, terwijl deze nodig zijn voor het 'kopen' van extra begeleiding en passend onderwijs. Verder wordt de belastingaftrek bijzondere uitgaven afgeschaft. Verstandelijk gehandicapten gaan er daardoor tot tien procent in inkomen op achteruit. De Wajong-uitkering voor jonge gehandicapten gaat vijf procent omlaag. Bovendien vervalt de uitkering bij werkweigering, terwijl er nauwelijks passend werk is voor deze groep.

Hockeyclub
Kamerlid Marjo van Dijken van de PvdA verdedigde gisteren het snijden in het persoonsgebonden budget. "Er mag geen discussie over zijn dat mensen met een verstandelijke handicap levenslang ondersteuning nodig hebben, maar we moeten wel kritisch blijven kijken. Het vervoer naar een hockeyclub hoeft niet van het persoonsgebonden budget te worden betaald, dat kunnen ouders zelf doen. Kinderen kosten nu eenmaal geld."
Een vader van een volwassen zoon met een verstandelijke handicap, reageert emotioneel. ,,Ik rijd al mijn kinderen naar verenigingen als hockey, al zijn ze al 21. De vakanties van mijn kinderen betaal ik niet, die betalen ze zelf van hun bijbaantje. Maar mijn verstandelijk gehandicapte zoon heeft zo'n baantje niet, terwijl hij op vakantie geflankeerd moet worden door een dure begeleider.''
Een andere vader, die een kleinschalige woonvorm heeft opgezet voor zijn verstandelijk gehandicapte dochter, vertelt dat hij zich zorgen maakt. Jaren is hij met andere ouders bezig geweest een woongroep op te zetten voor hun verstandelijk gehandicapte kinderen. ,,Er gaan nu geruchten dat bewoners van zo'n wooninitiatief straks een te laag tarief krijgen. Als dat waar is, kunnen we het huis wel sluiten.''
Verstandelijk gehandicapten en hun ouders krijgen te maken met een woud aan regels, formulieren en jargon, hield coördinator Wim Drooger van het Platform VG de Kamerleden gisteren voor. Dat er zoveel regels zijn die telkens weer veranderen, is frustrerend voor hen. Drooger riep de Kamerleden op te proberen het te begrijpen als organisaties met die boosheid naar hen komen.
Ouders springen regelmatig bij om hun volwassen verstandelijke gehandicapte kinderen een beter leven te geven, weet hij. "Bedragen van 100 tot 150 euro per maand zijn geen uitzondering."
Op de vraag hoe het kan dat juist verstandelijk gehandicapten telkens met bezuinigingsmaatregelen te maken krijgen, heeft hij een eenvoudig antwoord. ,,Werknemers kunnen staken, wij hebben geen dwangmiddel.''
Onderkant formulier

In het Nederlands Dagblad staat het bericht:

'Politie gehandicapte niet laten verhoren'

van onze redactie binnenland

DEN HAAG - Het Openbaar Ministerie (OM) begaat een grote fout door het verhoren van getuigen, slachtoffers en verdachten met een verstandelijke beperking voortaan aan politierechercheurs over te laten.

Volgens orthopedagogen en psychologen die nu nog voor een groot deel belast zijn met het verhoren van verstandelijk gehandicapten, zijn politierechercheurs onvoldoende in staat de problematiek van deze mensen te herkennen en begrijpen ze niet altijd wat ze bedoelen. Dat brengt het risico mee dat er geen (betrouwbare) verklaring op papier komt, waardoor mogelijke daders vrijuit gaan. Ook de politie toont zich sceptisch over de nieuwe richtlijn die per 1 november moet ingaan.
De beheerders van de vijf zogeheten verhoorstudio's, speciaal ingerichte kamers voor het verhoren van minderjarigen en verstandelijk gehandicapten, hebben hun zorgen kenbaar gemaakt in een brief aan de top van het OM. Zij vrezen vooral bij mensen die meervoudig verstandelijk gehandicapt zijn in de problemen te komen. Sinds 1997 bestaat er een zogeheten 'verhoorpool' van vijf orthopedagogen en psychologen die werkzaam zijn in de zorg voor verstandelijk gehandicapten. De pool is ontstaan op initiatief van de gehandicaptenzorg en de rechercheschool, uit onvrede over de wijze waarop verhoren met verstandelijk gehandicapten plaatsvonden. Zo begrepen rechercheurs hen vaak niet goed, waardoor zaken stukliepen en daders vrijuit gingen.

Richtlijn
Een nieuwe richtlijn, opgesteld door het college van procureurs-generaal, bepaalt echter dat álle verhoren voortaan door rechercheurs moeten worden gedaan. Het OM verdedigt de nieuwe richtlijn, die per 1 november ingaat, door te wijzen op de 'sterk wisselende kwaliteit' van de verhoren door de deskundigen. Bovendien zouden de deskundigen zich in de verhoren te veel als hulpverlener opstellen en te weinig juridische kennis hebben, waardoor ze bijvoorbeeld te weinig letten op de bewijslast. Het OM wijst er verder op dat de deskundigen een coachende rol behouden en tijdens een verhoor in de zogeheten regieruimte (een kamer achter glas, van waaruit kan worden meegekeken, red.) aanwezig kunnen zijn.
Volgens de deskundigen, die jaarlijks zo'n 140 verhoren doen, biedt dat echter geen soelaas. "Dan ben je altijd te laat", zegt orthopedagoog Aafke Scharloo. "De verhoorder zou dan steeds weer terug moeten schakelen in zijn verhoor. En als er iets is wat verstandelijk gehandicapten niet kunnen, is dat het. Bovendien haken ze al gauw af als ze zich niet begrepen voelen." Scharloo wijst er op dat communiceren met verstandelijk gehandicapten een vak apart is. "Als je hen verkeerd benadert, dan kun je een betrouwbare verklaring wel vergeten." Volgens haar tast het besluit de rechtspositie van mensen met een verstandelijke beperking aan. Ze vreest dat zaken onnodig stuk lopen en daders vrijuit gaan.

Interessant commentaar op Palin

In het Reformatorisch Dagblad van 4 september staat het bericht:

Keuze van Palin voor downkind van groot belang

„Sarah en Todd Palin hebben het risico genomen om een kind met het syndroom van Down ter wereld te brengen. Ik weet van geen andere publieke persoon in een even vooraanstaande positie die dezelfde keuze" heeft gemaakt.”
Sarah Palin, de running mate van John McCain, bracht eerder dit jaar een kind met het syndroom van Down ter wereld. Volgens Andy Crouch kan McCains keuze voor Palin belangrijke positieve gevolgen hebben voor de Amerikaanse maatschappij.
Of McCain en Palin de verkiezingen in november nu winnen of verliezen, ik heb meer interesse in de culturele gevolgen van Palins nieuwe functie voor een van de meest ergerlijke ontwikkelingen in onze cultuur: het hoge aantal abortussen van ongeboren baby’s met het downsyndroom.
Volgens verschillende onderzoeken kiest meer dan 85 procent van de ouders in de VS die tijdens de zwangerschap te horen krijgen dat hun kind dit syndroom heeft voor het beëindigen van de zwangerschap. Een Brits onderzoek uit 1999 wees uit dat tussen de 91 en de 93 procent van dit soort zwangerschappen werd beëindigd. Toen ik een tiener was, in de jaren tachtig, zag ik veel mensen van mijn leeftijd, en jonger zelfs, met het syndroom van Down. Nu zie ik zelden een kind voor wie dit geldt.
Het merkwaardige aan het downsyndroom als reden voor het beëindigen van een zwangerschap is dat je, platweg gezegd, zelden iemand tegenkomt die eraan lijdt en merkbaar ongelukkig is. Heel veel mensen met het syndroom van Down floreren als kind en als volwassene, ook al hebben ze niet dezelfde capaciteiten als veel anderen.
Dat dit syndroom een reden is geworden voor het afbreken van een zwangerschap bewijst de vreselijke macht van de cultuur. Een cultureel bezien neutrale verworvenheid (prenatale diagnose van aangeboren ziekten), gecombineerd met een cultureel bezien tragische verworvenheid (gekozen abortus), zorgt ervoor dat ouders de uitdagingen en risico’s van het opvoeden van een kind met het downsyndroom gaan vermijden door de zwangerschap te beëindigen.
Culturele omslag Dat er steeds minder kinderen met Down geboren worden, maakt het steeds moeilijker om je voor te stellen dat gewone gezinnen de moeiten aankunnen die het opvoeden van zo’n kind met zich meebrengt. Ook ondermijnt dit de openbare steun voor organisaties die degenen helpen die deze keuze wel hebben gemaakt.
Hierdoor wordt in de loop der tijd het voldragen van een baby met Down steeds onwaarschijnlijker. Dat lijdt weer tot een toenemend aantal abortussen enzovoort - totdat op een dag de last van het ter wereld brengen van een dergelijk kind als zo zwaar wordt beschouwd, dat minder dan 10 procent van de ouders het risico neemt.
Maar Sarah en Todd Palin hebben het gedaan. Ik weet van geen andere publieke persoon in een even vooraanstaande positie die dezelfde keuze heeft gemaakt. Hierdoor zullen veel gezinnen zich herbezinnen op wat mogelijk is. Dit voorbeeld zou heel goed tot een culturele omslag kunnen leiden. Daarom is de plotselinge bekendheid van Sarah en Todd Palin, in de diepste zin van het woord, een buitengewone dienst aan de maatschappij.

De auteur is medewerker van het Amerikaanse opinietijdschrift Christianity Today. Dit artikel is overgenomen van de website van Christianity Today.

Down syndroom

In het Reformatorisch Dagblad van zaterdag stond het bericht over de republikeinse kandiate voor het vice-presidentschap van de Verenigde Staten, die haar kind met het syndroom niet heeft laten verwijderen:

Sarah Palin moeder van baby met Down

Buitenlandredactie

WASHINGTON - „We hebben ons niet afgevraagd „Waarom treft dit ons?” maar: „Waarom zou het ons ook niet treffen?” toen de dokter ons in december vorig jaar vertelde dat de baby het syndroom van Down had.” Sarah Palin en haar man Todd hebben hun zoon Trig in april van dit jaar „met vreugde en in dankbaarheid” ontvangen. De running mate van de Republikeinse presidentskandidaat McCain is overtuigd pro life en beslist conservatief.

Met de keus voor de 44-jarige Palin is McCain zijn belofte aan de evangelicale kiezers nagekomen. Hij zei een uitgesproken pro life kandidaat te zoeken. De protestantse Palin is dat beslist. „Ze is absoluut tegenstander van abortus en gruwt van het homohuwelijk.”
Dat dit meer is dan het spreken van mooie woorden, blijkt uit het feit dat Sarah en haar man niet kozen voor abortus toen de gynaecoloog hen vertelde dat er een kindje met het syndroom van Down op komst was. Negentig procent van de Amerikanen laat na zo’n boodschap de vrucht weghalen.
Sarah Heath Palin, geboren op 11 februari 1964 in Idaho, is sinds eind 2006 gouverneur van Alaska. De Republikeinse is de eerste vrouw die deze functie in de noordelijkste Amerikaanse staat bekleedt. Ze kreeg landelijke bekendheid als klokkenluidster toen zij wangedrag van Republikeinse partijleiders aankaartte.
Haar politieke loopbaan begon midden jaren negentig in de gemeenteraad van haar woonplaats Wasilla (Alaska). Door te protesteren tegen corruptie, verkwisting en hoge belastingen bracht ze het al snel tot burgemeester. In 1999 werd ze met een nog grotere voorsprong herkozen. Door opnieuw de misstanden in de eigen partij onder de aandacht te brengen, versloeg ze in 2006 bij de Republikeinse voorverkiezingen de zittende gouverneur van Alaska. Met een duidelijk verschil wist ze bij de uiteindelijke verkiezingen ook haar Democratische rivaal te verslaan.
Sarahs familie verhuisde naar Alaska toen ze nog een kind was. In 1984 werd ze tweede bij de Miss Alaskaverkiezingen, meldden Amerikaanse websites. Ze jaagt, vist, rijdt een sneeuwscooter en is voorstander van eigen wapenbezit. Ze werkte kort als sportverslaggever voor een lokaal televisiestation, maar werkte ook als visser met haar man Todd, die ze al sinds haar middelbare schooltijd kent. Ze hebben samen vijf kinderen.

Vanwege haar uitgesproken conservatieve standpunten werd de naam van Sarah al eerder door vooraanstaande evangelicale leiders genoemd als mogelijke Republikeinse kandidaat voor het vicepresidentschap. Dr. Richard Land, een voorstaand ethicus van de Zuidelijke Baptisten, de grootste kerk in de VS, noemde Palin begin augustus „de meest vertrouwenwekkende kandidaat.” Ook dr. Albert Mohler, de rector van het seminarie van de Zuidelijke Baptisten in Louisville toont zich opgetogen. „Sarah Palin staat voor de Bijbelse waarden.”
Tegelijk zijn er binnen de evangelicale wereld ook kritische geluiden. „Hoe kan een moeder van vijf kinderen, waarvan er één bijzondere zorg nodig heeft, vicepresident worden? Ik red dat niet met mijn gezin”, schrijft een vrouw op een weblog van Christianity Today. „Of ze verwaarloost straks haar kinderen, of ze komt niet toe aan haar regeringstaak.”