Gehandicapten aan werk helpen

In dagblad Trouw staat het onderstaande bericht:

’Help jonge gehandicapte nu aan werk’
Kamps: Rijk moet voorbeeld geven

Wilma van Meteren

„Laat de overheid jonggehandicapten in dienst nemen. Dan heeft ze recht van spreken om tegen andere werkgevers te zeggen ’nu jullie’.” Het is een hartekreet van Hans Kamps, voorzitter van de commissie die het advies aan het kabinet voorbereidde over jonggehandicapten en werk. Alle alarmbellen rinkelen. Het Centraal Planbureau heeft zich nu daarbij gevoegd met de waarschuwing over de ’extreem snelle’ toename van jonggehandicapten die in een Wajong-uitkering terechtkomen. Kamps, ook voorzitter van de ABU, werkgevers in de uitzendbranche, ziet werkgevers aarzelen. Ondanks allerlei middelen zoals loonkostensubsidies en vrijwaring van risico’s heeft nog geen 10 procent van de Wajong’ers een reguliere baan. De rijksoverheid heeft slechts 0,016 procent van de ruim 160.000 Wajong’ers in dienst. „Het is op de arbeidsmarkt bikkelhard geworden voor arbeidsgehandicapten”, constateert Kamps. Hij wijt dat mede aan onbekendheid bij werkgevers over hoe je in het werk met beperkingen om moet gaan. En als ze al Wajong’ers willen, zijn ze moeilijk te vinden. „Er is geen loket om vraag en aanbod te koppelen. Niemand gaat erover. Je hebt een goed product, maar bent als het ware de winkels vergeten die het moeten uitventen. We moeten toe naar een systeem dat als je een lasser nodig hebt, direct een Wajong’er vindt die kan lassen.” Volgens Kamps is het een maatschappelijk ethische noodzaak én de moeite waard om deze jongeren een kans te geven. „Investeer je in zo’n vent of vrouw, dan heb je een werknemer waar je 15 jaar plezier van hebt, terwijl een ’gewone’ het na twee jaar al voor gezien houdt. We hoeven niet altijd naar Polen om mensen te krijgen.”

De stal

Een foto van Raoef Mamedov

Helpen dolfijnen?

In het NRC staat het bericht:

Therapie met dolfijnen is dubieus

Door onze redacteur Hester van Santen

Rotterdam, De vakantiedroom van het zwemmen met dolfijnen doet opgang in de medische hoek. De effectiviteit ervan is op een ondeugdelijke manier wetenschappelijk onderbouwd.


Dolfijn met een twee jaar oud geestelijk gehandicapt kind in een sessie ‘neurostimulerende therapie’ in de dierentuin van Mexico City.


Er is geen bewijs dat therapie met dolfijnen zinvol is. Dat is de harde conclusie van twee onderzoekers van de Emory Universiteit in Atlanta (VS) over behandelingen waarin patiënten zwemmen of anderszins in contact komen met dolfijnen. More flawed data and more flawed conclusions is de omineuze ondertitel van hun review in het vakblad Anthrozoös.
Zwemmen met dolfijnen is vaak een vakantiedroom, maar het omgaan met de speelse zeedieren doet ook opgang in de medische hoek. Het zou heilzaam zijn voor patiënten met depressies, spasmes, fobieën en eczeem. Bovendien zouden de sessies het gedrag verbeteren van kinderen met een ontwikkelingsstoornis.
Op de website van dr. Ludmila Lukina, die al sinds 1986 een dolfijncentrum heeft in Oekraïne en auteur is van een van de besproken studies, gaat het in de behandeling om het ‘contact met de vriendelijkste dieren van de zee’. Andere onderzoekers denken dat het omgaan met dieren in het algemeen voor het positieve effect zorgt.
Maar aan onderzoek ontbreekt het vaak: Lori Marino en Scott Lilienfeld bespreken in hun review vijf studies van de afgelopen tien jaar. De (bijna steeds positieve) conclusies daarvan zijn volgens hen „op z’n best dubieus, en op z’n slechtst totaal ongegrond”.
De belangrijkste klacht van de Amerikanen is dat een dolfijnenprogramma spannend en gezellig is. Bovendien is het duur, en staan deelnemers vaak maanden op een wachtlijst. Dat zijn factoren die voor een groot placebo-effect zorgen. Wie wil bewijzen dat de dolfijnen cruciaal zijn voor de behandeling, moet als controle óók aandacht en iets spannends bieden.
Daar werd in de studies onvoldoende rekening mee gehouden. Bovendien, merken Marino en Lilienfeld op, is nooit een blijvend effect aangetoond.
Ook in Nederland bestaat dolfijntherapie. De Stichting SAM organiseert het voor kinderen met downsyndroom of een autistische stoornis. Zes keer gaan de kinderen naar het Dolfinarium Harderwijk, waar ze omgaan (niet zwemmen) met dolfijnen en proberen de dieren opdrachten te geven. Kosten: 4.500 euro, deels te betalen uit het persoonsgebonden budget.
Werkt het? ‘Wetenschappelijk bewijs is hiervoor nog onvoldoende geleverd’, zo geeft de stichting zelf toe op haar website. Voorzitter en initiatiefnemer Richard Griffioen, zelf vader van een zoon met downsyndroom, is inderdaad niet erg positief over de onderzoekskwaliteit in het dolfijntherapie-vak. „Die kan zo de prullenbak in”, zegt hij over de publicatie van de Oekraïense Lukina.
Griffioen doet nu zelf promotieonderzoek bij Diergeneeskunde aan de Universiteit Utrecht. De kinderen in zijn controlegroep oefenen en spelen met een radiografisch bestuurbaar bootje, in plaats van met een dolfijn. Hij aarzelt om resultaten te noemen, er is nog geen publicatie. „Ik sta te popelen. Uit onze gegevens blijkt dat het werkt, ook nog een half jaar later. De resultaten moeten nog door collega’s worden getoetst.”
Wat de eindresultaten ook zullen zijn, ze zullen zijn enthousiasme over dolfijntherapie niet schaden. „Ik zie wat het met kinderen doet. Als ik het effect níet aantoon, ga ik er ook mee door.” En Marino en Lilienfeld, zouden zij zich nog door nieuwe feiten van hun koers laten brengen? Het valt te betwijfelen. Ze planden hun persbericht zo, dat het samenviel met een anti-campagne van de internationale Whale and Dolphin Conservation Society.

© NRC 20 december

Special Olympics

In het Noord Hollands Dagblad staat het onderstaande bericht:

Hoorn wil Special Olympics

Hoorn zou een serieuze gooi moeten doen naar de organisatie van de nationale Special Olympics. Dit tweejaarlijkse sportfeest voor mensen met een verstandelijke handicap hoort volgens sportwethouder Cilia van Weel in 2012 naar West-Friesland te komen.

De Special Olympics is een internationaal sportevenement voor sporters met een verstandelijke beperking. Nederland heeft zich hierbij aangesloten en organiseert sinds 1993 trainingen en wedstrijden voor deze doelgroep. Sinds 2002 heeft de organisatie een eigen stichting. Steden als Arnhem, Amsterdam en Spijkenisse hebben al zo'n tweejaarlijkse ontmoeting voor hun rekening genomen. Het is een tweedaags sportevenement, waarop zo'n 1500 sporters afkomen. Daarbij horen dan ook honderden begeleiders. Die moeten ook onderdak krijgen.
Van Weel windt er geen doekjes om: ,,Ik wil erg graag dat de Special Olympics naar Hoorn komen. Wij hebben steeds meer de stempel van een sportstad. Daarnaast is het motto van ons college nog altijd 'iedereen doet mee'. Dan hoort deze groep sporters daar zeker bij.''
Het college verwacht dat Hoorn voor 2010 weinig kans maakt. ,,Wij gaan voor 2012, zodat we op tijd de zaken kunnen regelen en onderzoeken. Wij hebben de voorzieningen, maar je moet die nog veel meer gaan aanpassen voor de Special Olympics.''

Verstandelijk gehandicapten mogen stemmen

In het Reformatorisch Dagblad staat het onderstaande bericht:

Wilsonbekwame krijgt kiesrecht

Redactie politiek

DEN HAAG - Mensen met een verstandelijke beperking mogen bij de volgende verkiezingen zelf hun stem uitbrengen.

De Tweede Kamer is dinsdag akkoord gegaan met een wetsvoorstel om mensen met een verstandelijke beperking niet langer van het kiesrecht uit te sluiten. Daarmee krijgen ongeveer 20.000 mensen met een verstandelijke handicap het recht om bij de volgende verkiezingen hun stem uit te brengen. Als groep waren deze mensen altijd uitgesloten van verkiezingen.Het aangenomen voorstel kent het kiesrecht toe aan „wilsonbekwamen”, mensen die wegens een verstandelijke handicap onder curatele zijn gesteld. Volgens de huidige wetgeving zijn zij „onbekwaam” om „rechtshandelingen te verrichten.”
Aanleiding voor het voorstel is een uitspraak van de Raad van State in 2003. Die bepaalde dat het soms onredelijk kan zijn om iemand die wegens een verstandelijke handicap onder curatele staat, uit te sluiten van het kiesrecht. Volgens de Raad van State is het categoraal uitsluiten van het kiesrecht van die mensen in strijd met het Internationaal Verdrag Burgerlijke en Politieke Rechten.
De uitspraak was uitgelokt door Martijn Greuter, een jongeman die zelf een verstandelijke handicap heeft maar volop deelneemt aan het maatschappelijk verkeer en bijzonder geïnteresseerd is in politiek.
Na de uitspraak bracht Greuter een bezoek aan de voormalige minister van Binnenlandse Zaken, Remkes, met het verzoek om de wet snel te wijzigen. Het kabinet besloot in 2006 om mensen met een verstandelijke beperking niet meer als groep uit te sluiten van verkiezingen.
Om wilsonbekwamen kiesrecht te geven, moeten de Grondwet en de Kieswet worden aangepast. Waarschijnlijk kunnen mensen met een verstandelijke beperking in 2009, bij de Europese verkiezingen, daadwerkelijk hun stem uitbrengen.

Lijst voor hulpverleners

In het Nederlands Dagblad van vrijdag staat het onderstaande bericht:

Vragenlijst voor kinderwens

van onze redactie binnenland

UTRECHT - Een nieuwe vragenlijst moet hulpverleners helpen om met licht verstandelijk gehandicapten te praten over het al dan niet krijgen van kinderen. De vragenlijst werd gisteren in Utrecht gepresenteerd en is ontwikkeld door het netwerk 'Kijk op kinderwens'.

Dr. Dina Joha die meewerkte aan de lijst, vertelde dat de tweehonderd vragen zijn verdeeld over tien 'levensgebieden' zoals relaties, het grootbrengen van een kind, werk en vriendschappen. Aan de hand van de vragenlijst kunnen hulpverlener en cliënt een gesprek met elkaar voeren waarin alles wat met het krijgen van een kind te maken heeft, aan de orde komt. Zo kunnen beiden de balans opmaken: is de verstandelijk gehandicapte vrouw en haar eventuele partner in staat een kind op te voeden of kan ze beter afzien van het krijgen van kinderen? De begeleiders van verstandelijk gehandicapten zitten in een lastige positie. Het is aan verstandelijk gehandicapten zelf of ze gehoor geven aan hun kinderwens. Hulpverleners hebben niet de bevoegdheid hen het krijgen van een kind te verbieden. Tegelijk voelen ze dat de maatschappij het sterk afkeurt dat verstandelijk gehandicapten kinderen krijgen. ,,Mensen met een verstandelijke beperking mogen in Nederland als volwaardig burger functioneren en daar zitten consequenties aan'', zegt Hans Gerard Kuipers van Bureau Jeugdzorg, die ook in het netwerk 'Kijk op kinderwens' zit. ,,Jeugdzorg heeft veel te maken met kinderen van mensen met een verstandelijke handicap die onder toezicht gesteld moeten worden of zelfs uit huis geplaatst.'' Hij vindt dat aan verstandelijk gehandicapten moet worden uitgelegd dat het krijgen van een kind ook een verplichting met zich meebrengt, namelijk de verantwoordelijkheid ervoor dragen. De opvoeding door ouders met een verstandelijke beperking schiet vaak te kort. In twee derde van de gevallen moet het kind uit huis worden geplaatst, moet de Raad van Kinderbescherming ingrijpen of zijn er aanwijzingen voor verwaarlozing en/of mishandeling. Orthopedagoog Mart de Corte zag in z'n vroegere werk in de pleegzorg kinderen van verstandelijk gehandicapte ouders die een ontwikkelingsachterstand hadden of lichamelijke afwijkingen door slechte verzorging. Zo zag hij een keer een kleuter met een vergroeide borstkas door vitaminegebrek. ,,De moeder gaf hem alleen maar Danoontje, vanwege de vitamientjes die er inzitten.'' Hulpverleners moeten openstaan voor de beleving van mensen met een verstandelijke beperking die een kind willen, is orthopedagoog De Cortes advies. "Anders zullen zij niet openstaan voor onze bemoeienis." Het netwerk 'Kijk op kinderwens' is opgezet na de uitzending van de documentaire Ongewenste ouders? door de NCRV, waarop ontzettend veel reacties van hulpverleners kwamen, die niet goed weten hoe ze moeten omgaan met de kinderwens van mensen met een licht verstandelijke handicap. Filmproducent Paul de Bont heeft een vervolgproject opgezet, om de hulpverleners te helpen. Verschillende zorgorganisaties werken mee aan het project. De Bont maakt een nieuwe film, waarin hulpverleners vertellen wat het zo moeilijk maakt om met verstandelijk gehandicapten over hun kinderwens te praten. Verder is er een e-learning cursus voor hulpverleners ontwikkeld die gisteren ook is gepresenteerd, zijn er trainingen opgezet en is er allerlei voorlichtingsmateriaal gemaakt.